Wow, wat was en ben ik blij met onze Day In The Life.

Nog niet zo lang geleden hebben wij zelf een Day In The Life laten maken. Zoals je weet vind ik dat heel erg mooi en speciaal en geweldig om te doen, maar het is ook zo mooi en speciaal om er eentje te laten maken van je eigen gezin.

Op een zaterdagmiddag kwam de fotograaf. We hadden vooraf besproken welke dag en welk tijdstip het leukst zou zijn. Wanneer doen wij iets wat typisch van ons is. Daar moest ik even over nadenken, want er is veel. Het ochtendritueel op een doordeweekse dag, avondritueel met het naar bed gaan, avondeten, etc. Maar na een poosje nadenken kwam ik op het idee om de zaterdagmiddag te pakken. We zijn dan vaak met z'n vieren en dan gaan we 'borrelen'. Dit houdt in dat we dan een paar bakjes met lekkere dingen pakken en gewoon met z'n vieren zijn. Meestal is de chips in 5 minuten op, maar het is wel echt even een momentje. Ook bak ik vaak met de kinderen pannenkoeken en dat zijn natuurlijk de allerlekkerste pannenkoeken van de wereld. Dit is altijd zo gezellig en zijn we echt samen bezig.

De fotograaf kwam om 16:00u. De kinderen moesten er even aan wennen, maar omdat ze er 3 uur was, wenden ze eraan en gingen ze door met wat ze altijd doen. Ik was een beetje bang dat iedereen anders ging doen dan anders, maar dat viel wel mee. En ook was ik vooral bang dat ik er constant rekening mee ging houden. Ik ben zelf fotograaf, dus weet ik precies wat ze doet en ik hou ook niet zo van op de foto gaan. Net als iedereen eigenlijk. Ook dit viel mee, ik wende er ook aan en de kinderen dwongen me om de dingen te doen die ik altijd doe.

We zijn even naar de speeltuin gegaan op de hoek. Daar hebben we even gespeeld en thuis zijn we pannenkoeken gaan bakken. Rond 18:30u is ze weer weggegaan. De tijd was omgevlogen en achteraf ging ik me bedenken wat ik allemaal heb gedaan en was ik zo nieuwsgierig, Hoe zien wij eruit op de foto? Zo bijzonder zijn wij toch niet, hoe kan je daar nou mooie foto's van maken?

En wat was ik blij met de foto's!!! Dit is eigenlijk wel het mooiste cadeau wat ik ooit heb gehad. En weet je waarom? Ik zag ons gezonde en gelukkige gezin. En ervaring leert me dat dit niet vanzelfsprekend is.

En dan is het zo dat de tijd heel snel gaat. Altijd neem ik me voor om alles op te schrijven en te onthouden, maar natuurlijk lukt me dit niet. Ik word zo geleefd door de dagelijkse dingen: Werk, school, kinderen, vrienden, familie. Het is veel. En op een dag werd ik wakker en zijn de kinderen alweer 2,5 en 6 jaar. Waar zijn de jaren gebleven? Juul die al zo groot is dat als hij een stomp geeft dat het dan ook echt pijn doet en Fien die de oren van je kop kletst en dansjes doet in de huiskamer. Tuurlijk worden speciale momenten vastgelegd, zeker door mij, maar ik sta nooit op foto's. En wie denkt eraan om foto's te maken als je de veters van je kinderen strikt, de tandjes poetst, ze een verhaaltje voorleest? Ik heb mijn handen dan al vol aan de kinderen, laat staan om ook nog foto's te maken. Maar dit zijn wel de momenten waar je later aan terugdenkt. "Weet je nog? Dat ze haar veters nog niet kon strikken? En dat hij lekker op schoot kroop? Daar hoef ik nu niet meer om te vragen...,,

Nu heb ik dat allemaal op foto's. Ik kan ze erbij pakken en nog eens doorbladeren, want ik heb er een album van gemaakt. Ik kan weer even terug in de tijd in mijn eigen tijdcapsule.